Łokieć tenisisty

Łokieć tenisisty (entezopatia nadkłykcia bocznego kości ramiennej) to schorzenie objawiające się bólami na bocznej stronie łokcia. W chorobie tej dochodzi do zmian zwyrodnieniowych w przyczepach mięśniowych w okolicy łokcia. Patologia dotyczy około 1% populacji. Wbrew nazwie czynni tenisiści to tylko 10% pacjentów.

Najczęściej dotyczy chorych wykonujących prace związane z powtarzalnymi czynnościami lub pozycją ręki. Sama patologia zwykle dotyczy zmian degeneracyjnych w przyczepie bliższym prostownika promieniowego krótkiego nadgarstka. Bolesność umiejscawia się na małej wyniosłości kostnej (nadkłykciu bocznym) po zewnętrznej stronie łokcia, gdzie mają przyczepy mięśnie prostujące palce i nadgarstek. Powierzchnia tej struktury jest bardzo mała w stosunku do naprężeń i łatwo dochodzi tu do przeciążeń i mikrourazów. Ból nasila się przy wykonywaniu czynności, ale w zaawansowanych stanach może również występować w spoczynku, boczna okolica łokcia może być bolesna na ucisk lub dotyk. Należy pamiętać, że objawy bólowe utrzymują się zwykle dosyć długo i mają tendencję do nawracania. W ramach diagnostyki obrazowej zasadniczym badaniem jest USG.

Leczenie zachowawcze jest podstawowym postępowaniem. Wskazane jest ograniczenie czynności prowadzących do bólu oraz odpowiedni program rehabilitacji; większość ćwiczeń może być wykonywana we własnym zakresie po odpowiednim wyuczeniu przez fizjoterapeutę, pomocne mogą być chłodne okłady.

W razie braku poprawy kolejnym etapem leczenia jest zastosowanie serii zabiegów fali uderzeniowej, co u zdecydowanej większości pacjentów przynosi ulgę.

Bardziej zaawansowanym leczeniem jest ostrzykiwanie czynnikami wzrostu. Jest to procedura, która wiąże się z pobraniem krwi do specjalnego zestawu, odwirowanie jej i pobranie części bogatej w płytki krwi, która zawiera największą koncentrację czynników wzrostu. Taką bogatopłytkową część krwi podajemy dokładnie w zmienione miejsce pod kontrolą obrazu USG. Następnie pacjent jest unieruchamiany w temblaku, uczony ćwiczeń i tego samego dnia może iść  do domu. Zwykle pacjenci po około 3 tygodniach po takim zabiegu mogą wrócić do pracy.